آریایی ها چه کسانی بودند و از کجا به ایران مهاجرت کردند؟

 

معنی کلمه آریایی
کلمه آریا یکی از کلماتی است که در متون سانسکریت و اوستایی به کار رفته است. این نام در گذشته برای همه مردمی که ریشه هند و اروپایی داشتند، به کار می‌رفت. بعدها، محققان تعمیم این نام به همه مردم هند و اروپایی را یک اشتباه دانستند. دانشمندان زبان‌شناس وجود کلمه آریا در متون سانسکریت و اوستایی را نشانه‌ای از خاص بودن این کلمه برای مردم هند و ایرانی دانستند. هندوایرانی‌ها که عنوان آریا را دارند، در هزاره سوم پیش از میلاد به جغرافیای فلات ایران و شبه قاره هند مهاجرت کردند.

کلمه آریا یک کلمه هند و ایرانی است که برای اشاره به مردمی مذهبی استفاده می‌شد.

جراردو نویل از محققانی است که روی نژاد آریایی کار کرده است. به نظر او، کلمه آریا فقط برای یک قوم در میان ایرانیان استفاده می‌شده است. نیولی معنی کلمه آریا را یک مفهوم مذهبی می‌داند که به معنای "تغییر دین داده شده" به کار می‌رفته است. یکی دیگر از محققان باستانی، دیاکونوف، معتقد است که کلمه آریا از کلمه ایران گرفته شده و در سانسکریت، سرزمین اقوام هند و ایرانی بوده است و استفاده از این نام برای اقوام هند و اروپایی را دارای معنایی غیر علمی ذکر کرده است. با این توضیح، مشخص می‌شود که کلمه آریا بیشتر برای اقوام هند و ایرانی استفاده می‌شده است.

جغرافیای آریایی‌ها
تحقیقات نشان داده است که کلمه آریایی در بین غیرایرانیان معنای مذهبی‌تری دارد. برخی از محققان گمان برده‌اند که کلمه آریا نشان دهنده جغرافیا یا تبار است. با این حال، مطالعه متون تاریخی غیرایرانی نشان می‌دهد که این کلمه برای اشاره به قوم یا گروهی با باورهای خاص استفاده می‌شده است. برخی حتی کلمه انیران را به معنای ملحدان به کار برده‌اند.

مهاجرت آریایی‌ها
آریایی‌ها به زبان هند و ایرانی صحبت می‌کردند و زبان، دین و ساختار اجتماعی مشترکی داشتند. پس از مهاجرت، این افراد از هم جدا شدند و یک گروه به ایران و گروه دیگر به هند رفتند. لازم به یادآوری است که این قوم پیش از این، یک بار، در هزاره چهارم پیش از میلاد، از اقوام هند و اروپایی جدا شده بودند. اقوام هند و اروپایی در استپ‌های جنوب روسیه بودند و در طول هزاره چهارم پیش از میلاد، به دلیل افزایش جمعیت، اختراع ارابه و تجهیزات نظامی، با ثروتی که به دست آورده بودند، به نقاط مختلف جهان مهاجرت کردند. مهاجرت اقوام هند و اروپایی، منطقه‌ای از هند تا ایرلند را در بر می‌گرفت. یک گروه از اقوام هند و اروپایی، شاخه آریایی یا هند و ایرانی بودند که در آسیای مرکزی در اطراف سغد و خوارزم ساکن شدند و به زندگی خود ادامه دادند.