آشنایی با هنر لوده بافی در نجف آباد اصفهان

سرزمین آریایی : درختچه های مقاوم در کنار باغهای خشک شهر را که دیده اید,”ارغوان” می نامند یا همان ارغون. از دوران بسیار قدیم درخت ارغوان برای لوده بافی  درختچه ای که ترکه های قهوه ای و برگهای سبزوگرد کوچک و گلهای خوشه ای بنفش زیبایی در اردیبهشت میدهد با کمی آب خوردن چنان انعطافی با دستان هنرمندان قدیم به سبدی تبدیل میشد بنام”لوده”(Lode)

 

 

لوده در سنت به معني سبد بزرگي است كه براي محل ميوه استفاده مي شود . لوده بافي كه در گذشته جز مشاغل شهر بوده و از جمله صنايع دستي اي مي باشد كه از طريق آن مردم به امرار معاش مي پرداختند . در حال حاضر نيز چند تن از با تجربه ها و قديمي هاي اين حرفه به لوده بافي مشغول هستند .

 

 

لوده بافي قبل از اينكه كه يك منبع در آمد باشد . جز هنرها و صنايع برتر دستي شهر مي باشد كه داراي ظرافت هاي خاص خود مي باشد . لوده ها از به هم بافتن چند تركه ( چوب ) ايجاد مي شوند . اين لوده ها چنان بافته مي شوند كه چندين برابر استحكام چوبي كه با آن بافته مي شود استحكام دارد و از نظر زيبايي نيز شكل هندسي متفاوتي دارد كه بر زيبايي آن افزوده است

 

 

چوب لوده ها از تركه ارغواني ( تركه ارغاني ) مي باشد كه بعضي از لوده باف ها آن را در خانه يا در باغ خود مي كاشتند و البته بعضي هم آن را مي خريدند و به صورت دسته هاي بزرگ چيده و به حجره هايشان مي آورند . ابتدا برگ ها را از تركه ها جدا مي كنندو در حالي كه هنوز چوب ها نرم هستند ، مشغول به بافتن يك لوده ( سبد ) مي شوند . تماشاي هنرمرداني كه با حوصله و صبر به بافتن اين لوده ها اقدام مي كنند ، خالي از لطف نيست .