همه چیز از عالم برزخ و عذابها و نعمات آن

انسان‌ها در عالم برزخ زندگی‌هاى متفاوتى دارند؛ بعضى از بهترین نعمت‌ها بهره می‌گیرند و در کمال خوشى و آرامش زندگى می‌کنند، ولى برخى دیگر کمتر. در عذاب‌هاى برزخى نیز همه یکسان نیستند؛ بعضى در سخت‌ترین عذاب‌ها معذّب هستند و برخى کمتر و خفیف‌تر؛ لذا به‌طور کلی باید گفت؛ هر کار نیک یا شرّ همچنان که می‌تواند در بهشت و دوزخ انسان تأثیر بگذارد، در زندگی برزخی او نیز تأثیرگذار خواهد بود. انواع نعمت‌ها و عذاب‌هاى برزخى از عقاید، اخلاق و اعمال انسان‌ها در دنیا سرچشمه می‌گیرد، بلکه خود اخلاق و اعمال خوب یا بد انسان هستند که در باطن ذات او وجود دارند و در عالم برزخ به صورت انواع نعمت‌ها یا عذاب‌ها آشکار می‌گردند. چنان‌که امام صادق(ع) فرمود: «هنگامى که مرده را در قبر می‌گذارند شخصى بر او ظاهر می‌شود و می‌گوید: ما سه نفر بودیم، رزق تو با فرا رسیدن اجلت تمام شد. خویشانت نیز تو را ترک کردند و رفتند. من عمل تو هستم و همیشه با تو خواهم بود، اما در دنیا مرا از همه ناچیزتر می‌شمردى».
بنابراین، انسان تا زمانى که زنده است می‌تواند با عمل صالح و اخلاق نیک براى پس از مرگ و جهان آخرت خود توشه‌اى تهیه کند و در آن‌جا از آنها بهره بگیرد، ولى با فرا رسیدن مرگ پرونده عملش بسته می‌شود و دستش از دنیا کوتاه می‌گردد. اما از احادیث استفاده می‌شود که اگر انسان در دنیا کارهاى نیک و با دوامى را به قصد قربت انجام داده پس از مرگ و در جهان برزخ نیز از ثواب آنها بهره می‌گیرد. در روایات؛ به طور جزئی و مشخص از کارهای نیک و گناهانی که موجب نعمت و عذاب برزخی(عالم قبر) می‌شوند، نام برده شده است که در این‌جا در دو بخش به نمونه‌هایی اشاره می‌شود:
الف. عوامل نعمت برزخی
برخی از اعمالی که موجب نعمت برزخی می‌شود و در روایات بیان شده‌اند، عبارت‌اند از: صدقه، دانش سودمند، فرزند صالح، محبت اهل بیت(ع)، گفتن اذان، و آموزش کار خیر.
پیامبر خدا(ص) در سخنانی فرمود: «وقتى مؤمن بمیرد عملش قطع می‌شود، جز از سه چیز: صدقه‌اى که از او مانده و جریان دارد، علمى که مردم از آن نفع می‌برند و فرزند صالحى که برایش دعا کند».
«دوست داشتن من و دوست داشتن اهل بیت من، در هفت جاى بسیار وحشتناک، سود می‌بخشد: هنگام مردن، در قبر، روز محشر، هنگام دادن نامه اعمال، هنگام حساب، نزد میزان و در عبور از [پل] صراط».
«بدانید که هر کس با دوستى خاندان محمّد(ص) بمیرد، در قبر، دو در به سوى بهشت برایش باز می‌شود».
«کسى که براى خدا اذان می‌گوید، تا زمانى که اذانش را به پایان ببرد، مانند شهیدى است که در خونش می‌غلتد، و هر تَر و خشکى براى او گواهى می‌دهد، و هر گاه بمیرد، در گور [بر بدن‏] او کِرم نمی‌افتد».
امام صادق(ع) فرمود: «شش چیز است که مؤمن بعد از مرگ نیز از ثواب آنها بهره می‌گیرد: 1. فرزند صالحى که برایش طلب مغفرت کند. 2. نوشته‌ای که خوانده شود. 3. چاه آبى که بکند و در اختیار مردم قرار دهد. 4. درختى که در زمین بنشاند. 5. آبى که به عنوان صدقه جارى سازد. 6. عمل خوبى که پایه‌گذارى کند و مردم از آن پیروى کنند».
ابوبصیر می‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: «هرکس کار خیرى را به دیگرى بیاموزد به مقدارى که به عمل کننده پاداش داده می‌شود به تعلیم دهنده نیز پاداش داده می‌شود». ابو بصیر می‌گوید: به آن‌حضرت عرض کردم اگر شخص آموزش دیده همان را به دیگرى بیاموزد چه؟ فرمود: «چنانچه آموزش دیده به همه مردم تعلیم کند به مقدار ثواب همه آنها به تعلیم دهنده (اول) نیز پاداش داده خواهد شد». ابوبصیر عرض کرد: اگرچه شخص نخست مرده باشد؟ فرمود: «آرى اگرچه مرده باشد».
ب. عوامل عذاب برزخی
برخی از اعمالی که موجب عذاب برزخی می‌شوند و در روایات بیان شده‌اند، عبارت‌اند از: زنا، شراب‌خواری و سخن‌چینی.
پیامبر خدا(ص) در سخنانی فرمود: «زن شوهردارى که مرد بی‌گانه‌اى یا نامحرمى چشمش را پر کرده باشد، مورد خشم شدید خداوند عزّ و جلّ است. اگر چنین باشد، خداوند همه اعمال او را باطل می‌گردانَد، و اگر به شوهر خود خیانت ورزد، بر خدا است که او را پس از عذاب دادن در قبر، به آتش دوزخ بسوزانَد».
«سوگند به آن که مرا به حق بر انگیخت، شراب‌خوار، تشنه می‌میرد و در قبر، تشنه است. روز قیامت نیز تشنه بر انگیخته می‌شود...».
«هر کس نَمّامی و سخن چینی بین دو نفر کند، حق تعالی مسلط کند در قبر بر او آتشی را که او را تا روز قیامت بسوزاند...».

اسلامکویست