عقیقه یعنی چه؟
در تاریخ : 94.08.27
سرزمین آریایی : شاید این سوال برای شماهم پیش آمده باشد. با هم سوال و جواب را می خوانیم.
فلسفه عقیقه چیست؟
پاسخ اجمالی
عقیقه یکی از احکام مستحبی پس از تولد نوزاد است، و احکام خاص خود را دارد.
استحباب عقیقه به اندازهای است که حتی اگر در دوران کودکی عقیقه انجام نگرفته باشد، مستحب است شخص برای خودش - حتی در دوران کهولت - عقیقه انجام دهد. همانگونه پیامبر اکرم(ص) پس از نبوّتش، برای خویشتن گوسفندی را عقیقه کرد.
این حکم، مانند دیگر احکام، حکمتهایی دارد که برخی از آنها بر ما آشکار گشته و برخی دیگر نیز از ما پوشیده است. در این مختصر با استفاده از روایات به دو مورد از این حکمتها اشاره میکنیم.
عقیقه جهت سلامتی فرزند
امام صادق(ع) میفرماید: «هنگامى که عقیقه کردى، بگو: به نام خدا و به یاری خدا. پروردگارا عقیقهاى است از فلانى. گوشتش در برابر گوشت او، خونش در برابر خون او و استخوانش در برابر استخوان او».
در برخی روایات، فرزند را در رهن و گرو عقیقه دانستهاند که اشاره به تأثیر عقیقه بر سلامتی فرزند دارد.
پیامبر خدا(ص): «هر پسرى(فرزندى) در گرو عقیقهاش است که روز هفتم، براى او ذبح میشود».
امام صادق(ع): «هر نوزادى در گرو عقیقه است».
اطعام مسلمانان
برپایه برخی روایات؛ یکی از حکمتهای عقیقه، پهن کردن سفره غذا برای مسلمانان است. البته واضح است که این رفتار نیک نیز بر آینده کودک تأثیرگذار بوده و همچنین نوعی شکرگزاری از خداوند نیز در این عمل نهفته است.
امام صادق(ع) فرمودند: «در روز هفتم ولادت، برای فرزند عقیقه کن ... عقیقه را بدون اینکه استخوانهایش بشکند، تکه تکه کن و پس از پختن، گروهی از مسلمانان را دعوت کن(تا از غذای تهیه شده بخورند)».
«... یک چهارم آن (عقیقه)، به قابله(ماما) داده شود و اگر قابله نداشت، مادر فرزند، به هر شخصی که خواست، آنرا بدهد و ده نفر از مسلمانان را نیز برای غذا دعوت کند و اگر بیشتر شدند، چه بهتر!».
عبدالله بن بکیر میگوید: نزد امام صادق(ع) نشسته بودیم که فرستادهای از طرف عموی ایشان آمده و گفت: عموی شما پرسیده: برای فرزندمان دنبال عقیقه گشتیم ولی چیزی نیافتیم. حال چه کنیم؛ آیا پولش را صدقه بدهیم؟ امام فرمود: «نه؛ خداوند ریخته شدن خون برای تولد فرزند و نیز دعوت دیگران به غذا را دوست دارد».
استحباب عقیقه به اندازهای است که حتی اگر در دوران کودکی عقیقه انجام نگرفته باشد، مستحب است شخص برای خودش - حتی در دوران کهولت - عقیقه انجام دهد. همانگونه پیامبر اکرم(ص) پس از نبوّتش، برای خویشتن گوسفندی را عقیقه کرد.
این حکم، مانند دیگر احکام، حکمتهایی دارد که برخی از آنها بر ما آشکار گشته و برخی دیگر نیز از ما پوشیده است. در این مختصر با استفاده از روایات به دو مورد از این حکمتها اشاره میکنیم.
عقیقه جهت سلامتی فرزند
امام صادق(ع) میفرماید: «هنگامى که عقیقه کردى، بگو: به نام خدا و به یاری خدا. پروردگارا عقیقهاى است از فلانى. گوشتش در برابر گوشت او، خونش در برابر خون او و استخوانش در برابر استخوان او».
در برخی روایات، فرزند را در رهن و گرو عقیقه دانستهاند که اشاره به تأثیر عقیقه بر سلامتی فرزند دارد.
پیامبر خدا(ص): «هر پسرى(فرزندى) در گرو عقیقهاش است که روز هفتم، براى او ذبح میشود».
امام صادق(ع): «هر نوزادى در گرو عقیقه است».
اطعام مسلمانان
برپایه برخی روایات؛ یکی از حکمتهای عقیقه، پهن کردن سفره غذا برای مسلمانان است. البته واضح است که این رفتار نیک نیز بر آینده کودک تأثیرگذار بوده و همچنین نوعی شکرگزاری از خداوند نیز در این عمل نهفته است.
امام صادق(ع) فرمودند: «در روز هفتم ولادت، برای فرزند عقیقه کن ... عقیقه را بدون اینکه استخوانهایش بشکند، تکه تکه کن و پس از پختن، گروهی از مسلمانان را دعوت کن(تا از غذای تهیه شده بخورند)».
«... یک چهارم آن (عقیقه)، به قابله(ماما) داده شود و اگر قابله نداشت، مادر فرزند، به هر شخصی که خواست، آنرا بدهد و ده نفر از مسلمانان را نیز برای غذا دعوت کند و اگر بیشتر شدند، چه بهتر!».
عبدالله بن بکیر میگوید: نزد امام صادق(ع) نشسته بودیم که فرستادهای از طرف عموی ایشان آمده و گفت: عموی شما پرسیده: برای فرزندمان دنبال عقیقه گشتیم ولی چیزی نیافتیم. حال چه کنیم؛ آیا پولش را صدقه بدهیم؟ امام فرمود: «نه؛ خداوند ریخته شدن خون برای تولد فرزند و نیز دعوت دیگران به غذا را دوست دارد».
اسلامکویست
دسته بندی : مطالب خواندنی » مذهبی
بازگشت