بیستم فروردین، روز هنر انقلاب اسلامی

مستند سازی در ایران، با اولین فیلم برداری ابراهیم خان عکاس باشی از مظفرالدین شاه در بلژیک آغاز شد و تا امروز از کارنامه ای بسیار درخشان برخوردار بوده است. هرچند که در دوران قبل از انقلاب در ایران، مانند هر کشور دیکتاتوری دیگری، هنر عموماً جنبه ای تشریفاتی و تبلیغاتی داشت، اما اشخاصی چون ابراهیم گلستان، فروغ فرخزاد، کامران شیردل، سهراب شهید ثالث، خسرو سینایی و بسیاری دیگر توانستند مستند سازی را در ایران زنده نگه دارند و آثار ارزشمندی به یادگار بگذارند.

بعد از وقوع انقلاب اسلامی و خصوصاً در زمان جنگ تحمیلی هشت ساله با عراق بود که نیاز به مستند کردن اتفاقات و وقایع جنگی ضرورت بیشتری یافت و نام مردی چون مرتضی آوینی بیش از پیش بر سر زبان ها افتاد.

آوینی در شهریور 1326 در شهر ری متولد شد. در رشته معماری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل کرد. جوانی اش را مثل خیلی از جوان های آن دوره گذراند. اما پس از آن با اندیشه های امام خمینی آشنا شد و زندگیش به یکباره تغییر کرد. انقلابی شد و با شروع کار در جهاد سازندگی آن زمان، به گفته خودش رفت “تا در راه خدا، بیل بزند”. در زمان جنگ نیز همراه با گروه جهاد، برای ساخت مستند، به جبهه ها اعزام شد. شهید آوینی، دفاع مقدس و نشان دادن آنچه در جبهه های جنگ اتفاق می افتد را هدف اصلی خود قرار داد و در نهایت نیز در همین راه، به درجه رفیع شهادت نائل شد.

مستند های شهید آوینی با روایتی تاثیر گذار، نشان دهنده ی رشادت و دلاوری کسانی است که آرامش امروز ما مدیون برکت وجود و شجاعت آنهاست. در روزی به نام هنر انقلاب اسلامی، یادآوری از چه کسی، شایسته تر از شهید مرتضی آوینی که جان خود را در راه هنر و پاسداری از انقلاب اسلامی گذاشت؟

منبع : Nikoo